Terwijl ik op de bank van mijn psychiater zat en probeerde mijn niezen van een vervelende bijholteontsteking te onderdrukken, ratelde ik mijn gebruikelijke litanie van willekeurige vragen Nike Air Max 270 Damen af. Ze is een wijze en briljante vrouw (ik kijk uit naar onze sessies, is dat raar? Ik beloof het is niet alleen omdat ze een voorschrift heeft ...) die me goed kent en begrijpt na de vier en een half jaar Nike Air Max Tavas Womens die ik heb gezien haar, dus vertrouw ik impliciet op haar inzichten.
Bij het bespreken van de kleinere afleveringen waarvan ik denk dat ze me verder terugzetten, gebruikte ze de uitdrukking 'in herstel' en het veranderde Nike Air Max Motion Womens alles.
Hoezeer ik ook preek - en geloof ook - dat er geen stigma zou moeten zijn in het nemen van psychotherapie, bij het omgaan met psychische aandoeningen, ik realiseerde me vandaag dat ik diezelfde normen niet op mezelf toepaste.
Ik ben gek, ik ben zwak, wat denkt deze vrouw over mij als ik wegloop, ben ik gekker dan haar andere pati?nten? Waarom heb ik zoveel medicatie nodig om door het leven te komen?

Toen ik Lexington terugliep naar de metro, heb ik dit eindelijk ge?nternaliseerd: depressie is een echte aandoening en mijn arts behandelt me ??ervoor en behandelt me ??als zodanig. Het is iets waar ik mee te maken heb gehad voordat mijn moeder ziek werd. Ik heb Adidas Zx Flux Uomo de afgelopen jaren rotzooi gehad, maar ik ben beetje bij beetje aan het genezen en herstellen.
Zoals ik in mijn artikel over de gezondheid van vrouwen schreef, heb ik een Nike Air Max 1 Mujer depressie horen beschrijven als emotionele kanker - het kan in remissie gaan maar nooit verdwijnen. Zelfs als ik terugval - wat ik zeker sinds mijn opname in het ziekenhuis heb gedaan - zal dat de vooruitgang die ik heb geboekt niet tenietdoen.
En vandaag kan ik herkennen: ik heb heel wat vooruitgang geboekt bij de vrouw die ik een jaar geleden was, negen maanden geleden toen ik in het ziekenhuis lag, zelfs bij de vrouw die ik drie maanden geleden in LA aankwam.

Hardlopen in de winter, meer dan elke andere tijd van het jaar, verdient een zorgvuldige planning en brengt een aantal inherente risico's met zich mee. Meer dan eens ben ik in situaties geweest die in een zeer korte tijd van schijnbaar beheerst naar Adidas Superstar Damen relatief gevaarlijk zijn overgegaan. Frostbite en hypothermie zijn zeer ernstig. Zoals zoveel van de andere factoren die bijdragen aan ons dagelijks succes of verdwijnen op het pad, maakt de oefening vooruitgang.

Op zijn zachtst gezegd, de marathon was een serieuze strijd, maar we hebben het gedaan. Samen met mijn trainingspartner Katie en een goed lopende vriendin Michelle hebben we allemaal onze eerste marathons voltooid. Het was koud en winderig, maar super plat en vergevingsgezind. Kort nadat we klaar waren, begon de postmarathonblues. Ik wist dat ik iets anders nodig had om naar toe te werken. Maar ik was ook behoorlijk opgewonden dat het nu tijd was om een ??baby te krijgen! Dus werkte ik passief naar een onbekend hardloopdoel en een broer of zus voor ons kleine meisje.

Ik kwam erachter dat ik zwanger was in mei, een paar dagen na deelname aan een SwimRun-wedstrijd. Ik zat op de bank en googelde zwangere ultrarunning. Hebben Nike Air Vapormax Womens vrouwen dat echt gedaan? Was het mogelijk? Blijkbaar wel! Ik vond een geweldige blog van een badass ultramarathoner die tijdens de zwangerschap liep. Haar kilometerstand was veel verder dan die van mij, maar ik dacht dat ze het kon doen, dus ik ook. Omdat ik mijn plan stil hield, hield ik me er pas echt aan totdat mijn lopende partner me haar registratie stuurde. Ik dacht dat ik er net zo goed voor kon gaan en ik registreerde me meteen.

We trainden van juli tot oktober met een paar korte runs tijdens de week en langere afstanden in het weekend. Ik had een beetje van mijn marathonconditie verloren, dus begon ik met mijn lange runs van ongeveer 8 mijl. Ik geef toe, deze weekendruns waren zwaar voor me. Na een lange afstand van 12 of 14 mijl, zou ik wat ernstige bekkenpijn hebben en me behoorlijk gehandicapt voelen voor de rest van de dag of het weekend.